Four Good Words: Vatsala

A retired Systems Engineer from IIT Madras, Vatsala’s books include two poetry collections Suyam (Sneha, 2000) and Naan Yenn Kavingar Aaga Villai? (Ahuthi and Panikudam, 2018), two novels Vattathul (Uyirmai, 2006) and Kannukkul Satru Payaniththu (Bharati Puthakalayam, 2016) as well as a collection of short stories Chinna Chinna Izhai (Bharathi Puthakalayam, 2018). Her poems in English translation have appeared in in The Rapids of a Great River: The Penguin Book of Tamil Poetry (Viking/Penguin, 2009) as well as in Interior Decoration: Poems by 54 Women From 10 Languages (Women Unlimited, 2010).

நான் ஏன் கவிஞராகவில்லை?

நீங்கள் கேட்ட பிறகுதான் சிந்தித்துப் பார்க்கிறேன்
நான் ஏன் கவிஞராகவில்லை?

தோண்டிப் பார்த்தால்
எந்த ஆதாரமும் கிடைக்கவில்லை
நான் கவிஞரில்லை என்பதற்கு
உங்களை ஒன்று கேட்க வேண்டும்
செத்துப் போன கவிதைகள் கணக்கில் சேருமோ?
கருவிலேயே கரைந்து போனதால்
அவற்றை உருவகப்படுத்த முடியவில்லை
அவை உதித்ததை அப்பொழுது அறியாததால்
உதய நேரங்களை குறித்து வைக்கவில்லை

ஆனால்
சிலவற்றின் இறப்பு நேரங்கள்
இப்பொழுது தெளிவாகியுள்ளன

சிறு வயதில் துணி மடித்து வைத்த நேர்த்தியை
பாட்டி பாராட்டிய போது ஒன்று…
அண்ணன்மாரின் அடங்காப் பசிக்கும்
அப்பாவின் நீண்ட நாக்கிற்கும்
ஈடு கொடுக்கத் திணறிய அம்மாவுக்கிரங்கி
கரண்டியை கையிலெடுக்கையில் ஓரிரண்டு…

கழுத்தில் மஞ்சள் சரடேறுவதற்காக
பொன் சரட்டிற்கு காசு சேர்க்க
தட்டச்சு யந்திரத்துடன் தோழமை பூண்டேனே
அப்பொழுது சில…

சலிப்புத் தட்டுகிறதா?
இனி சுருங்கச் சொல்லுகிறேன்
கைக்குழந்தைகளின் மலம் கழுவி
செல்வங்களுக்கு பாடம் சொல்லி
மகனின் வெளி நாட்டுப் பட்டத்திற்கு பணம் சேர்த்து
அமெரிக்க மருமகனின் பாதம் கழுவும் கணவனுக்கு
பக்கபலமாய் நிற்பதற்குள்
மறைந்து போன கவிதைகள் சில நூறு

அவை உயிர் பெற்று உருப்பெற்றால்
நான் கவிஞர்

இல்லையெனில்
அடுத்த மாதம் அவர் வருஷாப்தீகம் முடிந்து
பச்சை அட்டை செல்வங்கள் தங்களூர் திரும்பிய பின்
மரத்துப் போன உணர்வுகளை நீவிவிட்டு
கண்ணுக்குள்ளே சற்று பயணித்து
மூச்சை முழுமையாக விடுவித்து
நான் புத்தம்புதிய கவிஞரானாலும் ஆகலாம்

Why didn’t I become a poet?
Naan yen kavignar aga villai

Translated by K Srilata and Subashree Krishnaswamy (featured in Interior Decoration: Poems by 54 Women in 10 Languages. New Delhi: Women Unlimited: 2011)

It’s only after you asked me
that I wondered:
why I never became a poet.

Digging deep,
I found no evidence
that I wasn’t one.
I’d like to ask you something:
do dead poems count?
Since they dissolved
while still unborn,
I couldn’t give them shape.
I wasn’t aware of their inception,
so I never recorded their time of birth.

But, with some, their time of death
is clear to me now.

One died when my grandmother praised
the neat way I folded the clothes.
A couple when
I picked up the ladle,
sorry for my mother,
who struggled with my brothers’ voracious greed
and my father’s fastidious tongue.
A few passed away when
I befriended a typewriter
to save up for a gold chain,
just so a yellow thread could be tied
round my neck.

Bored, are you?
I will keep it short then.
A hundred vanished as I
washed my babies’ bottoms,
tutored my darling children,
saved up for my son’s overseas education,
stood by my husband as he washed the feet
of the son-in-law from America.
If they all come to life and take shape,
a poet, I will be.

If not, next month,
after his death anniversary,
when my greencard darlings go back home,
after my numb feelings are massaged and
I journey a bit into my eyes
and release my breath completely,
who knows,
I might become a brand new poet.

---

 

மாலை

எனக்கு மாலை பிடிக்கும்
சாம்பல் நிறம் பிடிக்கும்
‘டீன் ஏஜ்’ பருவம் பிடிக்கும்
வாசற்படி பிடிக்கும்
நரசிம்மனை பிடிக்கும்

குழந்தை பருவம் அழகாயிருந்தது
எனக்கு எல்லோரையும் பிடித்தது
எல்லோருக்கும் என்னை பிடித்தது
எனக்கு பட்டு வேஷ்டி அணுவித்து கிருஷ்ணனாக
பார்த்து மகிழ்ந்தனர்

பட்டுப் பாவாடை, சட்டை, சங்கிலி, வளையுடன்
என்னை புகைப்படம் எடுத்து
சட்டமிட்டு மாட்டி மகிழ்ந்தார்கள்
(பிறகு அப்பா அதை உடைத்து குப்பையில் போட்டுவிட்டார்)

பள்ளிக்கூடம் பிடித்தது
படிப்பது பிடித்தது
பிறகு படிப்பது மட்டும்
***
முதலில் நடை ஒரு பிரச்னையாயிற்று
பிறகு குரல்
பிறகு எல்லாமே

யாருக்கும் என்னை பிடிக்கவில்லை
எனக்கு எல்லோரிடமும் பயம்
அப்பாவுக்கு எப்பொழுதும் கோபம்
அம்மா கோயில்களுக்கு கூட்டிச் சென்றாள்
அடிக்கடி அழுதாள்
பாட்டி திருப்பதி சாமிக்கு முடிந்து வைத்தாள்

பள்ளிக்கு போவது நின்றது
வீட்டில் சிறைப்பட சம்மதித்தேன்
வெளியே விரட்டப் படாமலிருக்க

கணக்கு டீச்சர் வந்தாள்
ஒரு நாள் பூராவும் வாதாடி தோற்றாள்

மனநல மருத்துவரிடம் அழைத்துச் சென்றார்கள்
அவர் அம்மாவுக்கும் அப்பாவுக்கும் மருத்துவம் பார்த்தார்
என்னை கேட்டார்
”உனக்கு ஆணாக இருக்கப் பிடிக்குமா?
பெண்ணாக இருக்கப் பிடிக்குமா?”
நான் சொன்னேன்
”எனக்கு இப்படியே இருக்கப் பிடிக்கும்”
அப்பாவும் அம்மாவும் தலையில் அடித்துக் கொண்டார்கள்
***
இன்று பேராசிரியர் பணிக்கு விண்ணப்பிக்கையில்
கம்பீரமாக பதிவு செய்கிறேன்
திருநங்கை

எனக்கு மாலை பிடிக்கும்

Twilight

Maalai

Translated by K Srilata (featured in K Srilata and Fiona Bolger edited All the Worlds Between: A Collaborative Poetry Project Between India and Ireland. New Delhi: Yoda, 2017)

I

These are a few things I am fond of:
Twilight,
the colour Grey,
teenage years,
thresholds,
and Narasimha.

It was a happy childhood.
I was fond of everyone,
and they, of me.
In their hands, I became Krishna.
They would get me to wear a silk veshti,
and feast on the sight.

Sometimes, it was a silk skirt,
a blouse,
chain and bangles
they would get me to wear.
They would photograph me
have the pictures framed.
Later, Appa smashed them
and threw them in the bin.

School I was fond of.
My books too.
Later, the only thing that remained
was my fondness for my books.

II

At first, it was the way I walked.
Soon, it was my voice.
And then, everything.

They were no longer fond of me.
All that remained in me was fear.
Appa was always angry.
Amma did the temple rounds with me.
She cried often.
As for Paati, she tied a coin
in a piece of turmeric cloth
and offered it
to the Lord of Tirupathi.

And then, they stopped me from going to school.
For fear of being thrown out,
I consented to this house arrest.

My Math teacher pleaded with them.
They paid no attention to her.

They took me to the counsellor.
He counselled them instead.
“What would you rather be?” he asked, turning to me, “A man or a woman?”
“I would rather stay as I am”, I said.
Appa and amma shook their heads in despair…

III

Today,
in the forms I fill out,
I write:
Third gender
with pride.

I am fond of twilight.